Nasz sztuczny wymyślony świat – cywilizacja jest pewnego rodzaju wymysłem, któremu nadaliśmy formę, strukturę i przypisaliśmy równie wymyślone znaczenie i wartość. Jest to oparte na porażającym przywiązaniu do Formy. Fundamentalizm Materializmu w jakim żyjemy jest zniewoleniem jak w tarotowej karcie „Diabeł”, która symbolizuje dla mnie naszą obecną kondycję psychologiczną odzwierciedla tym samym nasz upadek w Materię w uwarunkowany biologiczny wymiar mechanicznego życia. Koncepcja Diabła powstała w starożytnym Iranie jako przeciwieństwo Boga. Koncepcja Diabła – Straszydła została wdrukowana w naszą psychiczno – emocjonalną dualistyczną matrycę opartą na ciągłej walce, zmaganiu.
Świat naszych projekcji – bóstw wydaje się odzwierciedlać w abstrakcyjnych formach nasz emocjonalno – psychologiczny umysłowy pejzaż – nasze lęki i nadzieje. Diabeł nabrał ciężaru gatunkowego dopiero w momencie agresywnej indoktrynacji religijnej opartej na skrajnie dualistycznych koncepcjach, które pozwoliły stworzyć w naszych umysłach ten Meta Program, na którym oparta jest cała przesiąknięta lękiem i strachem współczesna cywilizacja. Egotyczny kozioł z rogami, piekielne otchłanie, nie znające końca potępienie. Zindoktrynowani zagubieni ludzie sali się Kapłanami, by z szaleńczą graniczącą z obsesją „wiarą” zarażać każdy kolejny umysł, warunkować każde kolejne pokolenie i wtłaczać w swój symboliczno – mechaniczny kołowrót „grzechu” – kolejne urojenie oparte na zaszczepionej przed wiekami chorobie. Ten rodzaj myślenia jest esencją Przemocy, który odbiera człowiekowi wolność wyboru własnej drogi zgodnej ze swoją wrażliwością i wyobraźnią, ponieważ doktryna nakazuje przyjęcie chrztu zupełnie nieświadomym istotom, które są po prostu malutkimi dziećmi i ich zalęknieni rodzice z czystym sercem i nadzieją na tak zwane „zbawienie” wciskają je w szpony kolejnej doktryny, której ofiary można liczyć w grubych milionach zgładzonych istot ludzkich, które nie przyjęły tego „dobrodziejstwa”.
Ten sztuczny sformatowany bezsensownym cierpieniem świat jest naszpikowany krwawym i okrutnym symbolizmem, który wciąż bez ustanku dba by Program Ofiary mógł wciąż drenować nasze zdewastowane umysły. Jesteśmy jak szeregowo podpięte bezpieczniki, które dobrze podzielone odpowiednimi doktrynami i poglądami mogły bez ustanku prowadzić wojny podczas gdy tworzący je bezlitosny system trwał nie naruszony – Programowanie – Powielanie – Eksploatacja. Nazywam to Oceanem Absurdu. Dla kogoś, kto próbuje nie ulegać temu, odzyskiwać autentyczne poczucie swojego życia, swojej wrażliwości i mocy ten sztuczny „cywilizowany” świat jest jak sen szaleńca, makabryczny obdarty z sensu i znaczenia Spektakl.
Teatr Telewizji. Masowe Programowanie bez precedensu od kolebki, aż po grób. Masowe rozprzestrzenianie Koncepcji – opinie, uprzedzenia udające fakty – tutaj główną rolę gra selekcja – montaż obrazów – sam ich wybór i zestawienie, które jest sugerowaniem obrazu rzeczywistości. W praktyce wygląda to tak, że szukamy anomalii, które są odstępstwem od normy, ponieważ to właśnie wybija nas z pewnej egzystencjalnej rutyny, życiowego szczurzego koła – zaprogramowanego codziennego obrotu spraw, które głównie polega na zaspokajaniu podstawowych potrzeb – w praktyce na przetrwaniu – zaprogramuj się do funkcji, powielaj wyuczone schematy i eksploatuj – konsumuj. Odkrywamy, że anomalie budzą największe emocje, głównie oparte na lęku – na tej tendencji umysłu do niepokoju, zatem intensyfikujemy je nadając jedne po drugich od wiadomości po rozrywkę. Tworzymy w ten sposób Wizję Świata. „Obraz rzeczywistości” naładowany poczuciem zagrożenia. Wojny, klęski, morderstwa, handel narkotykami, sex, przemoc i rock and roll. Swoisty pato stream nadawany 24/7. Wiadomo – obraz wart tysiąca słów, zatem cała kultura medialna staje się obrazkowa, wręcz groteskowo komiksowa. Tutaj odkrywamy, że stres rodzi potrzebę odreagowania pojawia się – oferta antidotum, lekarstwo marketingu – powstaje idealne połączenie – pożądanie i lęku. Strach i nadzieja. Reklama staje się obietnicą – opakowanym rajem w promocji, do którego możesz „odjechać” na krótkie chwile w swojej absurdalnej pogoni za wyobrażonym szczęściem, które zawsze jest gdzieś indziej niż miejsce / stan w jakim się znajdujesz. Chcesz posiadać szczęście, nabyć je w dobrej cenie – „szczęście” staje się tanim masowym produktem, plastikową chińską podróbką – ciuchem, samochodem, wycieczką, konsolą do gier, weekendowym kursem samorozwoju, lodówką pełną pokarmu instant. To „szczęście” staje się tak krótkotrwałe, że trzeba je produkować z chwili na chwilę non stop. Cały uprzemysłowiona świat zmienia się w jedną wielką fabrykę masowego szczęścia. Zapotrzebowanie jest ogromne – miliardy szukających szczęścia istot.
Teraz pojawia się kolejny problem, który staje się Meta Problemem – odkrywamy, że masowa produkcja szczęścia powoduje narastanie nieszczęścia. Tak zwane Skutki Uboczne. Jakieś resztki przyzwoitości nakazują nam, że trzeba o tym mówić – tutaj manifestuje się prawdziwa rola dziennikarstwa – jego autentyczna misja. Informowanie o tym – co TAK NAPRAWDĘ – ma znaczenie. Przez dziesiątki lat ignorujemy te informacje i tych ludzi zahipnotyzowani Spektaklem Szczęścia w Nieszczęściu – marchewką i kijem, zabiegani, zarażeni chorobą wściekłych ludzi – pandemią pożądania, strachu i lepiącej to wszystko ignorancji – kodami Symulacji. Naturalnie pojawia się ten sam schemat w odwróconej proporcji – wynaturzenie. Media alternatywne – tykające budziki – bomby informacyjne bazujące głównie na ukazywaniu wspomnianych Skutków Ubocznych, które teraz są główną chorobą całej cywilizacji. To skondensowane wizualne objawienia apokalipsy w formie zestawionych negatywizmów, filmiki budzące szok i grozę opowiadające o świecie wiecznego spisku – robione na kolanie przy chińskich laptopach. Scenariusz jest kosmiczny – od gadów w przestworzach, kosmiczne federacje, po rządy okultystycznych wampirów, zjadających dzieci celebrytów i masowe mordowanie przez koncerny farmaceutyczne, bioinżynierię i nadciągający stan orwellowskiego świata – państwa totalnej brutalnej kontroli. Świat 5 G. Szerokopasmowy koszmar. Zamiast przebudzenia – mamy eskalację szaleństwa, tworzenie gęstej i dusznej przestrzeni pełnej spisku, ukrytych agend, która kończy się kompletnym zrujnowaniem zdrowego rozsądku, wytwarzamy paranoiczny umysł, który w swoim zagubieniu i dezorientacji staje się agresywny i arogancki – przekonany o swoim „przebudzeniu”. Spisek staje się masowy, przestaje być elitarny – wchodzi do mainstreamu staje się główną atrakcją, nowym serialem – skutkiem tego nikt nie ufa nikomu. Wszyscy mogą być potencjalnie podstawieni, pracować dla tej drugiej „ciemnej strony” nawet twój sąsiad. Skutki uboczne ujawniania spisków.
Kiedy zaczynamy funkcjonować w swoim więzieniu umysłowym, w swoich koncepcjach, w urojonej narracji opartej na paranoicznej wizji, że światem rządzi Zły Demiurg, Upadły Anioł czy Raptylska Agenda, albo Oświeceni Sataniści możemy po raz kolejny pozbyć się odpowiedzialności za udział w Spektaklu, wciąż i wciąż wskazywać winnych i przede wszystkim przestajemy zauważać, że sami stajemy się nośnikiem zła – poprzez swoje myśli, słowa i działania. Kto jest bez winy niech pierwszy rzuci kamień. To jest właściwe nauczanie w tym Czasie. Ten świat tworzy się w każdej jednej chwili i dla mnie stanowi obraz nas wszystkich. To jest Chaos – zglobalizowany, przeładowany informacją i negatywnymi emocjami kolektywny umysł. Mamy wystarczająco dużo wolności by odkryć kim tak naprawdę jesteśmy i moim zdaniem mamy wystarczająco dobra w sobie by zmieniać samych siebie, czuć dobro – to widzieć dobro, widzieć dobro – to robić dobre, wartościowe rzeczy w swoim życiu, robić dobre rzeczy to zmieniać wizję życia. Stać się medium pozytywnej zmiany. Życzliwość, dobra wola. Ufność, że pod tym wszystkim jest miłość i zrozumienie. Czy mamy w sobie Pokój dla siebie i świata? Czujemy się jak ofiara spisku, czy ludzie, którzy mają zdolność tworzenia życia? Tutaj jest ten wybór, to nie jest polityka. To jest nasze życie. Nikt z nas nie ucieknie przed skutkami własnych działań.
Wszystkiego dobrego dla wszystkich.
Tych „dobrych” i tych „złych”.
Pokój.